مشکلات زندگی برای همه هست ، کم یا زیادش فرقی نداره ، با اندکی تغییر دیدگاه میتوان زندگی شادی برای خود ساخت ، بدون جنگ ، بدون دعوا ، بدون بحث
به دنیا آمده ایم زندگی کنیم نه آنکه زنده باشیم
زندگی زیباتر از آنی ست که فکرش را میکنید .
شما تغییر کنید ، زندگیتان هم بلافاصله تغییر میکند.
- فروردين ۱۳۹۵ (۲)
- اسفند ۱۳۹۴ (۱۱)
- سجاد نادری (13)
آیا میدانید اولین قدم برای آنکه دروغ نگویید , چیست؟؟؟
ساده است ،
سکوت کنید .
اگر نمیتوانید دروغ نگویید , سکوت کنید .
اگر نمیتوانید راست بگویید , سکوت کنید .
همه ااوقات انسان ها در سراسر طول زندگی شان به 3 دسته تقسیم میشود ،
لحظاتی که راست میگویند
لحظاتی که سکوت میکنند
لحظاتی که دروغ میگویند .
فراموش نکنیم که برای اثبات یک دروغ کوچک ، باید هزاران دروغ بزرگ بگوییم.
دروغ ارامش روح و روان و زندگی ما را نابود میکند .
گام پنجم
به نظر من پنجمین گام بهتر است که در مورد دروغ باشد .
در تعابیر از دروغ به عنوان مادر گناهان نام برده میشود .
لحظه ای فکر کنیم ، چرا دروغ ؟؟؟
آیا آنقدر اعتماد به نفس وعزت نفس نداریم که دورغ نگوییم ؟؟؟
دروغ یکی از عوامل اصلی بر هم زننده آرامش است ،
هم آرامش فرد دروغ گوینده و هم آرامش فرد دروغ شنونده .
دروعغگویی باعث سلب اعتماد دیگران به خود میشود و این ،
یعنی مرگ تدریجی زندگی اجتماعی ،
و این یعنی انزوا ،
قرص های آرام بخش ،
خواب های از سر اجبار ،
و ...
پس از آنکه فرد تحت تاثیر نفس اماره اش ، دروغ گفت ،
بلافاصله نفس لوامه( سرزنش گر ) فعال شده و شروع به سرزنش کردن میکند
و هم این هم موجب عدم احساس آرامش میشود .
یادمان نرود ؛ هر کس را میتوانیم فریب دهیم ؛ جز خودمان !!!
گام چهارم
چهارمین گام برای آن که در زندگی مان آرامش داشته باشیم آن است که تاثیر پذیری خود را در مورد قضاوت های دیگران سامان دهی کنیم.
همه انسان ها توسط همه انسان های دیگر ، مورد قضاوت قرار میگیرند . شما چه بخواهید و چه نخواهید ، قضاوت خواهید شد.
هیچ گاه شما نمیتوانید کاملا مثبت و یا کاملا منفی مورد قضاوت قرار گیرید .
قضاوت دیگران و دیدگاه ما نسبت به این قضاوت ها دو لبه دارند ، هم میتوانند شما را نابود کنند و هم به کمال برساند .
همه چیز بستگی به دیدگاه ما نسبت به خود ، دیگران و اطرافمان دارد .
اگر دیدگاه نسبت به خودمان و اطرافمان مثبت باشد ، قضاوت های دیگران را هم (هر چند بد ) را به نوعی مثبت قلمداد میکنیم .
و بالعکس ، اگر دیدگاهمان به خودمان و اطرافیانمان منفی باید ، قضاوت های دیگران را هم (هر جند خوب ) را به نوعی منفی قلمداد میکنیم.
همیشه سعی که قضاوت دیگران را به نوعی پند و نقد تصور کنیم ، که نقد هر کس برای خودش محترم است ، نه آنکه قضاوت دیگران را
جبر عمومی تصور کنیم و خود را مجبور به انجام کاری کنیم که قضاوت منفی را به قضاوت مثبت تبدیل کند .
اگر قضاوت را جبر عمومی تصور کنیم ، به طور حتم ، آرامش زندگی مان نابود میشود و خود را به هر آب و آتشی میزنیم که مورد
قضاوت مثبت قرار گیریم ،
در حالی که این امر ، برای هیج کس و در هیج کجای دنیا ، تحقق نمیابد .
قضاوت های دیگران پند و اندرز تصور کنیم و آن را برای پیشرفت برنامه های خود به کار بندیم ، نه آنکه همه برنامه های خود را به خاطر
قضاوت های دیگران مختل کنیم.
در گام سوم صحبتی درباره حسادت و تاثیر آن روی زندگی شد .
اینک میخواهم تعبیری دیگر درباره حسادت و تاثیر آن بر روی زندگی به کار ببرم.
حسد همانند آتشی ست زیر خاکستر ،
حسد همانند آتش است ،
آتش میسوزاند ،
پس حسادت هم میتواند بسوزاند ،
حسادت زندگی شما ، آرامش شما ، دلگرمی شما را میسوزاند .
حسادت تا زمانی که پنهان باشد همانند آتش زیر خاکستر است ولی همین که فضایی برای خودنمایی
پیدا کند به شما حمله ور خواهد شد و مانند هیولا آرامش شما را قورت میدهد .
توجه داشته باشم که اگر آرامش داشته باشیم ، میتوانیم به زندگی هم امید داشته باشیم .
گام سوم
سومین گام برای داشتن آرامش افزایش امید به زندگی
چیزی ست که امروزه بسیار گریبان گیر مردم ، علی الخصوص مردم شهر نشین شده است.
و آن چیزی نیست جز ، مقایسه
بیاییم هیچ گاه ظاهر زندگی دیگران را با باطن زندگی خود مقایسه نکنیم
فراموش نکنیم که آنچه از زندگی دیگران در جلو چشمان ماست تنها پوسته ای لایه های زندگی اوست
همه انسان ها سعی میکنند که به بهترین وجه در نظر مردم ظاهر شوند و مورد ستایش خلق قرار گیرند.
همه مردم میخواهند که بهتر از دیگری باشند و به نوعی دچار رقابت در زندگی هستند .
اگر این رقابت در قالب حسادت باشد ، کل آرامش زندگیمان را از آن خود میکند و سراسر حیاتمان را مختل میکند .
( تعریف عامیانه حسادت : شما چیزی دارید که من ندارم ، چون من ندارم ، پس ، شما هم نباید داشته باشید .)
در حسادت فرد تمام سعی خود را میکند که آنچه را که رقیبش دارد را نابود کند . تمام فکر و زندگی فرد حسود درگیر حسادت میشود و
و جالب اینجا ست که هیچ چیزی هم در این میان به دست نمی آورد.
اما اگر این رقابت در قالب غبطه باشد ، انسان در زندگی ش هدف گذاری میکند و با تلاش خود به آنچه که ندارد و دیگری دارد میرسد .
پس از آنکه فرد به آنچه که میخواست ، رسید ، به آرامشی وصف ناپذیر میرسد ،
و جالب اینجاست که فرد به آنچه که نداشت رسید و رقیبش هم آن را دارد .
در غبطه ذهن شما درگیر زندگی دیگران نمیشود و تنها برای زندگی خود تلاش میکند .
شرحی برای تنبلی و بی حوصلگی
مهمترین عاملی که سبب میشود یک فرد بی حوصله و تنبل باشد ،
عدم هدف گذاری در زندگی روز مره اش است .
هدف گذاری مهمترین عامل برای انجام دادن هر کاری ست .
معمولا افراد تنبل قصد انجام هیچ کاری را نمیکنند و اگر احیانا قصد انجام کاری کنند آن را واگذار میکنند به فردا ، پس فردا و ...
در روایات متواتر آمده است که آن کس که امروزش با دیروزش فرقی نداشته باشد از مومنین نیست .
این مطلب به این معنا ست که هر انسان مومنی باید در زندگی ش هدف داشته باشد و آن را به سرانجام برساند .
بهترین راه کار برای رهایی از تنبلی این است که هر شب قبل از خواب ، لیستی از کار هایی را که در آینده میخواهید انجام دهید تهیه کنید .
این کار به تنهایی میتواند موتور فعالیت ما را روشن کند و ما را به حرکت وا دارد.
نماز به عنوان یک فعالیت روزمره که بر هر مومنی واجب است ، به تنهایی باعث میشود ، حواسمان به وقت باشد و گردش عقربه های ساعت را بهتر احساس کنیم .
افراد بی حوصله و تنبل حتی نماز خود را هم به ساعات پایانی شرعی وا میگذارند ، خواندن نماز اول وقت میتواند مانعی برای تنبلی باشد .
توصیه ای از حضرت امام صادق(ع) در خصوص بهره گیری از دنیا و آخرت
ایشان به فرزندان خود میفرماید :
از دو خصلت تنبلی و بی حوصلگی بپرهیز که این دو مانع بهره گیری تو از دنیا و آخرت میشوند ،
سست نباش تا آنکه تو را میشناسد تحقیرت نکند .
منبع :
مفاتیح الحیاه ( آیت الله جوادی آملی)
در گام دوم گفتیم که برای رسیدم به آرامش و افزایش امید به زندگی باید چند سوال از خودتان بپرسید
و به خودتان پاسخ دهید .
در نهج البلاغه حضرت علی میفرماید :
آنچنان برای دنیا تلاش کن که گویا تا ابد زنده ای و هر روز آنچنان عبادت کن که گویا فردا خواهی مرد .
برای دادن پاسخ صحیح به سوال اول ایتدا باید بدانیم که هدف چیست ؟
در تعریف اصطلاحی هدف (هدف رسیدن از نقظه ای به نقطه دیگر است) در مقیاسی انسانی اسلامی ، هدف رسیدن از دنیا به آخرت
است . در تعابیر بسیاری دنیا به پلی برای رسیدن به آخرت تشبیه شده است . زندگی در دنیا کوتاه و دنی است و زندگی آخرت پایدار و جاودانه .
دنیا به هیچ وجه پست نیست و از آنجا که از مخلوقات خداوند است ، پس نمیتواند جای بدی باشد زیرا خداوند حکیم و دانا ست ، ولی اگر عیبی هم وجود داشته باشد ، از جانب انسان هاست که با عقل ناقص خود ذنیا را به آشوب کشیده اند .
در تعابیر دیگری از دنیا به مزرعه آخرت تشبیه شده ، ما برای کاشتن بذر در ابتدای هر چیزی به مزرعه نیاز داریم ، پس همانقدر که پرورش یافتن بذر برای ما اهمیت دارد یقینا مزرعه و نگهداری از بذر هم برای ما به همان اندازه اهمیت دارد .
بنابر مطالب بالا اگر ما با توجه به آخرت در دنیا زندگی کنیم و پل گذر خود را محکم بسازیم و یا به درستی از بذر خود مراقبت کنیم میتوانیم به امید زندگی جاودانه و سرشار از آرامش در دنیا زندگی کنیم .
به جرات میگویم که تنها راه برای رسیدن به آرامش برای انسان باور داشتن به خدا و معاد و زندگی جاودانه است .
هر انسانی در هر جای این کره خاکی دوست دارد که جاودانه باشد و در هر چیزی که به فکرش میرسد به کمال برسد ، پس هر انسانی با هر دینی میتواند به خدا و معاد فکر کند و آن را باور داشته باشد .
گام دوم
دومین گام برای رسیدن به آرامش و افرایش امید خود به زندگی پاسخ دادن به چند سوال از خودتان است!!
1-برای چه به دنیا آمده اید ؟؟
برای آنکه زنده باشید یا اینکه زندگی کنید
2- اگر قرار به این شد که زندگی کنید ، به چه قیمت و چگونه زندگی کنید؟؟
3- آیا فقط شما هستید که در زندگی تان مشکل دارید؟؟
4- آیا تا به حال برای رفع دایمی مشکلات خود ، گام جدی برداشته اید؟؟
5- اگر قدمی برداشته اید ، نتیجه اش چه شده؟؟
گام اول
اولین قدم برای افزایش امید به زندگی اعتقاد به خدایی یگانه است که
شما آن را به عنوان قوی ترین و محکم ترین پشتوانه برای خود گرفته اید
خدایی که در همه حال پشتوانه شماست و با یاد او آرامش میگیرید .
این اولین و مهمترین قدم است .
همه تجربیات ثابت کرده است که افراد دین دار زندگی سرشار از آرامش دارند.
|
همان کسانى که ایمان آوردهاند و دلهایشان به یاد خدا آرام مىگیرد آگاه باش که با یاد خدا دلها آرامش مىیابد. (سوره مبارکه رعد آیه28) |