در گام دوم گفتیم که برای رسیدم به آرامش و افزایش امید به زندگی باید چند سوال از خودتان بپرسید
و به خودتان پاسخ دهید .
در نهج البلاغه حضرت علی میفرماید :
آنچنان برای دنیا تلاش کن که گویا تا ابد زنده ای و هر روز آنچنان عبادت کن که گویا فردا خواهی مرد .
برای دادن پاسخ صحیح به سوال اول ایتدا باید بدانیم که هدف چیست ؟
در تعریف اصطلاحی هدف (هدف رسیدن از نقظه ای به نقطه دیگر است) در مقیاسی انسانی اسلامی ، هدف رسیدن از دنیا به آخرت
است . در تعابیر بسیاری دنیا به پلی برای رسیدن به آخرت تشبیه شده است . زندگی در دنیا کوتاه و دنی است و زندگی آخرت پایدار و جاودانه .
دنیا به هیچ وجه پست نیست و از آنجا که از مخلوقات خداوند است ، پس نمیتواند جای بدی باشد زیرا خداوند حکیم و دانا ست ، ولی اگر عیبی هم وجود داشته باشد ، از جانب انسان هاست که با عقل ناقص خود ذنیا را به آشوب کشیده اند .
در تعابیر دیگری از دنیا به مزرعه آخرت تشبیه شده ، ما برای کاشتن بذر در ابتدای هر چیزی به مزرعه نیاز داریم ، پس همانقدر که پرورش یافتن بذر برای ما اهمیت دارد یقینا مزرعه و نگهداری از بذر هم برای ما به همان اندازه اهمیت دارد .
بنابر مطالب بالا اگر ما با توجه به آخرت در دنیا زندگی کنیم و پل گذر خود را محکم بسازیم و یا به درستی از بذر خود مراقبت کنیم میتوانیم به امید زندگی جاودانه و سرشار از آرامش در دنیا زندگی کنیم .
به جرات میگویم که تنها راه برای رسیدن به آرامش برای انسان باور داشتن به خدا و معاد و زندگی جاودانه است .
هر انسانی در هر جای این کره خاکی دوست دارد که جاودانه باشد و در هر چیزی که به فکرش میرسد به کمال برسد ، پس هر انسانی با هر دینی میتواند به خدا و معاد فکر کند و آن را باور داشته باشد .
